Odesłanie: metoda ignorowania trudnych dzieci

Jak już wspomnieliśmy, z badań wynika, że jedną z naj¬cenniejszych nagród jest dla dzieci uwaga, jaką na nich skupiamy. Podobnie jedną z najbardziej skutecznych kar jest chwilowe niezwracanie uwagi na dziecko.
• Najskuteczniejszą karą jest odesłanie. W praktyce oznacza to umieszczenie dziecka w bezpiecznym, ale nudnym miejscu: w kącie pokoju, na korytarzu albo w innym miejscu, gdzie nikt nie zwraca na nie uwagi. Dziecko musi być ignorowane.
Odesłanie powinno trwać cztery minuty; pomocny może okazać się stoper. Mówimy dziecku, że nie może wrócić do pozostałych dzieci, dopóki nie usłyszy dzwonka sygnalizującego, że minęły cztery minuty i dopóki nie przestanie płakać. Osoba, która odesłała dziecko, powinna je później przyprowa¬dzić z powrotem.
• Jeżeli dziecko nie chce zostać tam, gdzie zostało umie¬szczone, opiekunowie mają do wyboru: albo wprawiać się w okazywaniu stanowczości, nalegając, aby dziecko zo¬stało w danym miejscu przez cztery minuty, albo — jeżeli to nie skutkuje — całkowicie ignorować dziecko.
• Jeżeli dziecko po powrocie znowu zaczyna być nie¬grzeczne i uciążliwe, należy je od razu odesłać na kolej¬ne cztery minuty. Jeżeli jest to konieczne, powtarzamy to wielokrotnie w ciągu dnia. Dziecko stara się tu wal¬czyć z opiekunem poprzez napad złości, kiedy nalega on na jego posłuszeństwo.
• Jeżeli zdecydujecie się zastosować odesłanie, wytłumaczcie dziecku jeden raz, dlaczego zamierzacie to zrobić. Za każdym razem, gdy dziecko dostaje napa¬du złości, ostrzegajcie je tylko raz, że zostanie odesłane.
• Jeżeli zaczniecie stosować tę metodę, róbcie to zawsze, gdy dziecko ma napad złości. Nie dyskutuj¬cie z nim w trakcie stosowania procedury. Bądźcie łago¬dni, ale bardzo zdecydowani. Nigdy nie odsyłajcie dziecka do miejsca, które wzbudza w nim lęk. Niech będzie to miejsce niezbyt ciekawe, nie stanowiące nagrody dla dziecka (np. korytarz). Najważniejsza jest wasza konsekwencja i zdecydowanie, gdyż tylko wtedy możecie liczyć na rezultat.
• Bądźcie uparci! Niektóre zachowania zmieniają się bar¬dzo wolno. Jeżeli czasami poddacie się („tylko ten jeden raz”), to potem trudno wam będzie wrócić na „ring”. Wasza pozycja będzie słabsza niż poprzednio. To bardzo ważne: nie zniechęcajcie się, jeżeli sytuacja uleg¬nie pogorszeniu, zanim cokolwiek zmieni się na lepsze. Jeżeli wycofacie stare wzmocnienia i nagrody, dziecko może walczyć ze wszystkich sił (krzycząc coraz głośniej) o to, żeby dostać te nagrody z powrotem.