Pedagogika zabawy.

Zajęcia z pedagogiki zabawy są to zorganizowane działania mające cel terapeutyczny, edukacyjny i wychowawczy. Pedagogika zabawy wykorzystuje różne metody, które mają na celu wspieranie rozwoju człowieka, poprawę komunikacji interpersonalnej oraz integrację grupy (z powodzeniem wykorzystywana
w integracji). Czytaj dalszą część tego wpisu »

Kinezjologia edukacyjna Paula Dennisona

Kinezjologia edukacyjna ,,to nauka o ruchu” jak ją określił sam autor P. Dennison. Jest to praktyczny i dynamiczny system, który wykorzystuje proste ruchy ciała, żeby zintegrować funkcję mózgu. Nazywana jest także ,,gimnastyką mózgu”. Czytaj dalszą część tego wpisu »

Integracja sensoryczna – SI

Sensoryczna Integracja(SI) jest to metoda terapeutyczna pomagająca integrować doznania zmysłowe. Przez zmysł wzroku, słuchu, smaku, węchu, dotyku i zmysł równowagi odbieramy bodźce z ciała i otoczenia. Informacje te przekazywane są do mózgu, segregowane i interpretowane, tak, abyśmy mogli zareagować w sposób odpowiedni w danej sytuacji (to zmysły informują mózg o tym co robi ciało). Czytaj dalszą część tego wpisu »

Metoda czytania globalnego G. Domana

Metoda została opracowana przez fizykoterapeutę na podstawie badań klinicznych nad uszkodzonym mózgiem. W toku badań sformułowano tezę, że podłożem wszelkich zaburzeń u dzieci są uszkodzenia mózgu. Jedną z metod oddziaływania jest nauka globalnego czytania oparta na koncepcji – zabawy w czytanie. Doman proponuje zasady gwarantujące efektywność w czytaniu” Czytaj dalszą część tego wpisu »

Metoda M. CH. KNILLÓW – Program Aktywności Ruchowej

Doznania związane z odczuwaniem dotyku, ruchu, z tzw. bliskimi zmysłami, pojawiają się najczęściej w życiu człowieka, dlatego są mu najlepiej znane, zapewniają skuteczne zaspokajanie potrzeby poczucia bezpieczeństwa. Pozwalają na zdobywanie informacji na temat swojego ciała, wyodrębnianie go z otoczenia, a co za tym idzie ułatwiają rozwój poznawczy. Czytaj dalszą część tego wpisu »

Terapia behawioralna

Główne cele terapii behawioralnej

• Rozwijanie zachowań deficytowych
• Redukowanie zachowań niepożądanych
• Generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii

Czytaj dalszą część tego wpisu »

Studium Przypadku dziecka z autyzmem

SPIS TREŚCI
I. DANE FORMALNE
II. SYTUACJA RODZINNA DZIECKA
III. DIAGNOZA
a. diagnoza objawowa
b. diagnoza funkcjonalna
IV. OGÓLNY PLAN POSTĘPOWANIA TERAPEUTYCZNEGO
V. SZCZEGÓŁOWY PROGRAM TERAPII DZIECKA
VI. SZCZEGÓŁOWY PROGRAM POMOCY RODZINIE Czytaj dalszą część tego wpisu »

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Metoda Ruchu Rozwijającego została opracowana przez fizjoterapeutkę Weronikę Sherborne w Wielkiej Brytanii. Głównym założeniem metody Ruchu Rozwijającego jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem we wspomaganiu rozwoju psychoruchowego i w terapii zaburzeń rozwoju. Ćwiczenia zawarte w metodzie Weroniki Sherborne są przydatne w stymulowaniu rozwoju każdego dziecka, a szczególnie w wyrównywaniu wszelkich zaburzeń psychoruchowych oraz niwelowaniu deficytów rozwojowych. Czytaj dalszą część tego wpisu »

Terapia “holding”

Często stosowaną terapią jest “holding” (ang. przytulanie, trzymanie), którą mogą prowadzić rodzice dziecka. Założenia jej wywodzą się z koncepcji etiologicznych w psychiatrii. Celem tej metody jest budowanie lub przywrócenie więzi emocjonalnej pomiędzy matką a dzieckiem poprzez wymuszanie bliskiego kontaktu fizycznego. Czytaj dalszą część tego wpisu »

Terapia niedyrektywna

Dzieci autystyczne są grupą oporną na oddziaływanie terapeutyczne ze względu na utrudniony kontakt z otoczeniem. Stąd według terapeutów pierwszy etap to terapia niedyrektywna w formie zabawowej. Założenia opracowała Virginia Axlime. Sformułowała ona 8 głównych zasad pracy z dzieckiem (na podstawie terapii Rogersa):
1. Ustalenie porozumienia, wytworzenie ciepłych, przyjacielskich stosunków z dzieckiem,
2. Całkowita akceptacja dziecka (…), Czytaj dalszą część tego wpisu »