Ikonka RSS Bullet (black)
  • Jak przewidywać kłopoty i jak ich unikać

    Opublikowano: 13 grudnia 2012 Barbara Brak komentarzy

    Jeżeli wiecie już, że istnieją pewne sytuacje czy okolicz­ności, które prowadzą do trudnych zachowań — macie kilka możliwości działania.

    Jeżeli widzicie, że zbliża się taka trudna sytuacja, zastanówcie się, jak dziecko będzie się zachowywać i jakie są zwykle następstwa tego zachowania, czyli jak jest ono nagradzane. Przygotujcie taki plan działania, który da wam pewność, że dziecko nie będzie nagradzane za trudne zachowania — nawet jeżeli plan ten wyda wam się na pierwszy rzut oka bardzo trudny i kłopotliwy.

    Możecie zapowiedzieć wcześniej, że niezależnie od tego, jak źle dziecko będzie się zachowywać, nie dostanie tego, czego domaga się z krzykiem. Jeżeli dziecko zachowa się spokojnie w drodze do domu, w szkole, na lekcji powinno dostać jabłko, orzeszki lub coś innego, co szczególnie lubi. Trzymajcie się tego sposobu postępowania, cokolwiek by się działo. Jeżeli dziecko jest nieznośne i wyraźnie walczy o uwagę, można zapowiedzieć mu, że jeżeli będzie się tak zachowywać, zostanie odesłane.

    Zdecydowanie i konsekwencja w zachowaniu rodziców i opiekunów

    Wiele problemów wynika stąd, że dziecko, z różnych przyczyn, dostaje sprzeczne informacje na temat „zasad rządzących domem”.

    Oto niektóre powody tej sytuacji:

    „Zasady rządzące domem” nie są jasne albo nie są konsekwentnie egzekwowane

    Większość rodziców pozwala dzieciom od czasu do czasu na różne rzeczy, ale tylko konsekwentne, codzienne egzekwowanie zasad pozwala dzieciom zrozumieć, że należy przestrzegać takich reguł, jak: „nie wolno bić, nie wolno gryźć” albo „wszyscy pomagamy sprzątać w domu”. Jeżeli więc jakaś zasada została złamana, dajcie dziecku wyraźnie do zrozumienia, że to był tylko wyjątek.

    Rodzice i opiekunowie dziecka nie zawsze uczą je takich samych zasad

    Oczywiście, zasady powinny być do pewnego stopnia elastyczne, szczególnie w sytuacjach wyjątkowych, jak choroba czy wakacje. Dobrze jest jednak, jeżeli poza tymi wyjątkowymi sytuacjami rodzice i osoby opiekujące się dzieckiem traktują je w taki sam sposób. Rodzice powinni więc uzgodnić z opiekunkami pewne zasa­dy, np. czy wolno dziecku dawać klapsy, jak reagować na zachowania agresywne, itd.

    Dziecko nauczyło się nastawiać rodziców przeciwko sobie

    Dzieci szybko uczą się różnych prawidłowości i szybko orientują się, że nawet jeżeli jedno z rodziców powie „nie”, to można starać się zdobyć zgodę drugiego, zwłaszcza gdy nie mogą się oni ze sobą porozumieć. W ten sam sposób dzieci widzą, kiedy mama i tata miękną pod wpływem ich nalegań, i właśnie wtedy nasilają krzyk! Dlatego ważne jest, aby rodzice wspierali się nawzajem i kiedy jedno z nich mówi „nie”, to drugie powinno podtrzymać tę decyzję.

    Dziecko nie zwraca uwagi na to, co się do niego mówi

    Bardzo ważne jest, aby dziecko słuchało tego, co się do niego mówi. Oznacza to, że trzeba wyłączyć telewi­zor lub przerwać opowiadanie; w przeciwnym razie dziecko może po prostu nie słyszeć tego, co mówimy. Komunikaty opiekunów muszą być przekazywane stanowczo.

     

    Zostaw odpowiedź

    Musisz się zalogować aby móc komentować.