A jeśli trudno zdobyć się na stanowczość wobec dziecka?

Wiele osób ma z tym kłopoty. Jeżeli dziecko z reguły nie zwraca uwagi na to, co do niego mówicie, możecie zastosować podane niżej sposoby, aby upewnić się, że dziecko rzeczywiście was słucha:
• trzymajcie dziecko za ramiona, kiedy wydajecie mu polecenie,
• patrzcie mu w oczy,
• mówcie wyraźnie i zdecydowanie,
• mówcie spokojnie
Problem kary
Nie ma takiego systemu kar, który działałby w taki sam sposób, albo który funkcjonowałby automatycznie. Doktor Spock napisał: „Sama kara nigdy nie zmieni złego charakteru w dobry, nie zapewni także dobrego zachowania, nawet na krótką metę. “Właściwa dyscyplina oparta jest na wzajemnej miłości i poszanowaniu, Trzeba ją wzmacniać u dzieci nauką, zdecydowaniem, przypominaniem. Kara jest tylko jedną z form przypominania, szczególnie gwałtowną i stosowaną w wyjątkowych okolicznościach”. „Klapsy” to oczywiście eufemizm. Odnosi się on do uderzeń, które nie przekraczają granicy brutalności i stanowią kontrolowaną reakcję na prowokacje. Nie sprawiają wrażenia czegoś tak fizycznego jak bicie czy lanie. I rzeczywiście, klapsy wymierzane przez opiekunów są często łagodną formą oduczania dziecka jakichś zachowań poprzez nieprzyjemne bodźce (nazywamy to warunkowaniem awersyjnym). Niestety, niektórzy rodzice regularnie nadużywają siły w stosunku do dziecka. Przybiera to różne formy Dzieje się tak, chociaż badania naukowe wykazują niezbicie, że kara fizyczna jest najmniej skuteczną metodą zmiany zachowania u dziecka. Wyniki wszystkich badań — a przeprowadzono ich niemało — dowodzą, że kary fizyczne, których źródłem jest wrogość i odrzucenie ze strony opiekunów, prowadzą do wrogości i zaburzeń zachowania u dzieci.
Jeżeli nadmiernie karzecie czy bijecie swoje dziecko, to:
• Uczycie je lęku przed sobą i niechęci do siebie. Każdy bodziec, mający jakiś związek z karą, staje się z czasem przykry.
• Budujecie ślepe posłuszeństwo zamiast zrozumienia i akceptacji zasad etycznych.
• Dajecie dziecku zły przykład. Zamiast wyeliminować złe zachowanie, wzmacniacie je.
• Uczycie dziecko unikania kary w niepożądany sposób (poprzez kłamstwa, składanie fałszywych obietnic).
Dziecko może:
• starać się unikać was, obmyślając wymówki,
• unikać waszej obecności, ponieważ stwarzacie atmosferę zagrożenia,
• próbować uciekać, kiedy jesteście w pobliżu,
• okazywać silny lęk w waszej obecności. Kiedy zadajecie pytania, dziecko może milczeć, choć w obecności innych osób jest rozmowne.
Łagodna kara prowadzi do łagodnych reakcji.
Bardzo surowe traktowanie może być źródłem konsekwencji znacznie bardziej dramatycznych niż przewinienie dziecka. Skutki mogą być nieodwracalne.
Stosujcie więc kary ostrożnie i z umiarem.
Starajcie się unikać mówienia dzieciom, że jeżeli nie będą się dobrze zachowywały, to będą miały do czynienia z ojcem po jego powrocie do domu. Nie jest to rozsądne, ponieważ dzieci (szczególnie małe) nie rozumieją kar, które są znacznie oddalone w czasie od zachowania, za które są karane. Taka kara jest nie tylko nieskuteczna, ale także jest to nieuczciwe wobec ojca, którego osoba zostaje skojarzona z lękiem i zagrożeniem. Moment powrotu ojca do domu powinien być radosny i przyjemny, wolny od lęku przed „mścicielem”.
Co wywołuje trudne zachowania
Sytuacje wywołujące bezpośrednio trudne zachowania u dziecka
Zajmijmy się teraz konkretnymi sytuacjami, które prowadzą do wystąpienia trudnych zachowań. Być może zorientowaliście się już, co to za sytuacje.
Oto niektóre z nich, podane przez innych opiekunów:
• dziecko jest zmęczone,
• dziecko jest głodne,
• następuje zmiana codziennej rutyny,
• dziecko musi czekać na swoją kolej,
• uwaga jest skupiona na innym dziecku.